Nachtdienst in de spotlight: maak kennis met nachtbegeleider Alex
“Werken tijdens de nachtdienst is heel divers: het ene moment ben je iemand aan het verschonen en het volgende moment heeft een cliënt het brandalarm ingedrukt.” Aan het woord is begeleider Alex Snoeren. Om te laten zien hoe zijn werk nu echt is, heeft Alex een serie filmpjes gemaakt, waarvan je nu de eerste kunt bekijken op onze Instagrampagina. In dit blog maak je kennis met Alex en vertelt hij waarom de nachtdienst zo bijzonder is.
Ha Alex! Kun je vertellen wat je doet bij Abrona?
“Ik werk als begeleider in de nachtdienst op 2 Abrona-locaties: de Sterrenberg in Huis ter Heide en de Valkenier in Maarssen. Een nachtdienst duurt van 22.30 uur tot 7.30 uur en in die tijd komen we van alles tegen. Zo heb je je vaste rondes met cliënten die je medicatie toedient of naar het toilet begeleidt. Verder ga je af op de meldingen die binnenkomen via de uitluisterpost. Daar zitten mensen tussen die graag een gesprekje willen omdat ze de dag niet goed hebben afgesloten, maar er komen ook meldingen binnen van epileptische aanvallen. Dat krijg je door op je portofoon en dan ga je er heen. De bezetting van de uitluisterpost rouleren we en vanuit daar monitoren we binnen de hele organisatie; dus ook bewoners van de buitenlocaties en de slaapdiensten die daar aan het werk zijn.”
Oké, jij verveelt je dus nooit!
“Dat klopt, er zijn veel verschillende hulpvragen en in vergelijking met de dag gebeurt er ook vrij veel. Het ene moment ben je iemand aan het verschonen en het volgende moment heeft een cliënt het brandalarm ingedrukt. Afgelopen nacht was er op de Sterrenberg bijvoorbeeld een brand: iemand had brand gesticht tegen een van de panden aan. Dan zoek je contact met de brandweer en ga je er met je collega’s heen om de cliënten op te vangen.”
Als nachtbegeleider ben je dus van alle markten thuis.
“Inderdaad, je moet van alles wat weten. Je moet een medische blik hebben en bijvoorbeeld een vlindernaaldje kunnen aanleggen, maar je moet ook agogisch onderlegd zijn. En je moet zelfstandig zijn. Als iemand medische hulp nodig heeft, moet je zelf het besluit nemen om te schakelen met een arts of orthopedagoog. Wat een enorme uitdaging is, omdat deze doelgroep vaak andere signalen doorgeeft dan de doorsnee mens. Je bent een spin in het web en ik vind die mate van zelfstandigheid heel prettig.”
“Je werkt trouwens niet op alle locaties alleen; op de Valkenier zit je in je eentje, daar wonen 45 mensen. Op de Sterrenberg wonen 200 tot 300 mensen, dus dan werk je samen met vier collega’s. Op die manier kun je ook samen op een melding afgaan als dat nodig is.”
Wanneer wist je: ‘ik wil in de nachtdienst werken’?
“Ik ben er echt in gerold. Ik ben opgeleid tot maatschappelijk werker en begon ooit bij de ambulante tak van Abrona. Toen ben ik overdag op de groep gaan werken en daarna ben ik in het nachtteam begonnen. Voor mij is nachtwerken ideaal: ik was al een nachtmens omdat ik naast mijn baan bij Abrona ook dj ben. En ik heb een zoontje, dus de oppas en school inplannen is op deze manier erg makkelijk. Maar het zit hem ook in de manier waarop je met cliënten omgaat: als nachtmedewerker kan ik mensen meer tijd en aandacht geven. Je zit al gauw een half uur bij een cliënt en dan kun je iemand echt geven waar diegene behoefte aan heeft.”
Over planning gesproken: hoe ziet je rooster eruit?
“Ik werk in vaste blokken: ik heb een contract van 27 uur per week en werk dan 6 nachten achter elkaar in shifts van 9 uur. Daarna ben ik 8 of 9 dagen vrij. Ik vind het fijn om die 6 nachten achter elkaar te werken, want dan hoef je niet zoveel te schakelen in je ritme. De nacht wordt je dag. Maar dat verschilt per persoon: een collega van me wilde juist kortere blokjes. Je moet kijken hoe je je erbij voelt. En daar is ook wel wat ruimte en flexibiliteit in.”
Wat is een situatie die je altijd zal bijblijven?
“Twee weken geleden, toen het sneeuwde, gingen midden in de nacht bij één van de woningen steeds de deurbellen af. Iedereen was wakker en de boel stond behoorlijk op stelten. Daarnaast lagen er twee bewoners op sterven. Ik werkte alleen en moest toen echt schakelen om iedereen zo goed mogelijke zorg te geven en om de deurbelstoring op te lossen. Dat vergeet je niet snel, want je wordt echt geprikkeld van ‘hoe ga ik hiermee om?’.”
Hij vervolgt: “Je weet nooit wat je tegenkomt, omdat je met verschillende soorten cliënten te maken hebt. Zo blijft het werk fris. Ik zie mezelf dan ook nog lang nachtbegeleider zijn bij Abrona.”
Bedankt, Alex!
Wil je de nacht een keer meemaken door de ogen van een nachtbegeleider? Bekijk dan de vlogs van Alex op Instagram of ga een keer mee met een nachtwandeling over een van de Abrona-terreinen. Bekijk hier wanneer de volgende wandeling gepland staat.