In de praktijk duiken

Wat hem vooral hielp in het begin, was dat hij zich kon verdiepen in één bewoner. “Ik kende zijn hele dossier, kreeg alle mails, zo kon ik echt overzicht houden. En dat heb je nodig als je nieuw bent in de zorg.”

Langzaam maar zeker groeide zijn vertrouwen en inzicht. “Ik ben alerter geworden. Ik zie sneller waar bepaald gedrag vandaan komt. ‘Lastig gedrag’ is vaak een teken van een onvervulde behoefte. Dat inzicht heeft mijn blik op de zorg veranderd.”

Geleerd van het hele team

De begeleiding maakte voor Valentijn een groot verschil. “Mijn stagebegeleider was er niet elke dag, maar dat was juist goed. Zo leerde ik ook veel van collega’s. En we hadden wekelijks een reflectiemoment waarin ik echt kon stilstaan bij mijn ontwikkeling.”

Wat hem bijblijft? “Dat ik me vanaf het begin welkom voelde. Ik werd meteen opgenomen in het team. Collega’s kenden me nog niet, maar ik hoorde er gewoon bij. Het voelde als één familie.”

Mooie momenten

Er zijn veel herinneringen die Valentijn koestert. “Een van de bewoners, een man van 90, ging elke dag de stad in. Tot hij last kreeg van zijn voeten. We wilden hem niet teleurstellen, dus brachten we de stad naar hem toe. Met een zelfgemaakte flesjesmachine en appeltaart van de HEMA. Hij vond het geweldig.”

En nu?

De stage bevestigde voor Valentijn dat hij op de goede weg zit. “Dit is het werk dat ik wil doen. Ik weet nu zeker dat ik de zorg in wil.”